De laatste foto’s zijn geplaatst want Birdybear is weer @home. We vlogen mooi op schema en hadden snel de beschikking over onze bagage. De valet parking werkte als vanouds punctueel en dus zijn we 2 uur na onze touchdown weer thuis. Zoals bij Birdybear gebruikelijk ruimen we gelijk de koffers leeg en gaan deze naar zolder voor een volgend groot avontuur. Laat in de namiddag – vroeg in de avond breekt het reizen ons op en we maken een lange nacht. Op maandagochtend de boodschappen en de finishing touch van ons blog. Ingeborg zal binnenkort starten met de selectie van het fotomateriaal en dat verwerken tot een mooi boekwerk. Een monsterklus maar gezien het resultaat van onze Canada trip een mooie herinnering. Dit Birdybear avontuur is teneinde. Alles bij elkaar reisden we zo’n 26.000 kilometers. Twee maal 9.000 door de lucht en 8.200 per camper. Dat laatste is veel maar onze highlights lagen dan ook verspreid over een groot gebied. Hoeveel we hebben gezien zal straks pas goed duidelijk worden zodra het fotoboek gereed is. Net als tijdens ons Canada avontuur maakt dat de snelheid waarmee de highlights voorbij komen soms oorzaak is dat delen van indrukken al weer vergeten zijn zodra een nieuwe opmerkelijke view zich voordoet. Onze Best of “The West” in 31 days !… tour zit erop. We hadden het beslist niet erg gevonden om veel langer rond te reizen maar andere verplichtingen dienen zich weer aan. De komende tijd denken we na over nieuwe avonturen en volgende blogs. Hou Birdybear in de gaten: we blijven reizen, we blijven bloggen!

We zijn keurig op tijd vertrokken op de campground. Het verkeer is rustig zodat we al na 45 minuten  bij Cruise America arriveren. We zijn direct aan de beurt en de taxi komt al aangereden. Na een vlotte check-out vertrekken we richting SFO. Onze cabdriver is een geboren Afghaan en bijzonder spraakzaam en gezellig. Hij houdt van doorrijden dus arriveren we heel vroeg @SFO. Inchecken doen we alvast electronisch en dan wachten we nog drie kwartier totdat de bagdrop opent. Aansluitend posten we het Birdybear blog van gisteren, rond de klok van 10:15, lokale tijd. Binnen mum van tijd zijn we door de douane en lopen richting de gate. Bij gate A9 strijken we neer met koekjes en frisdrank. We hebben nog ongeveer twee uur te gaan aangezien het boarden zal starten om 13:10. Wifi en onze Ipads moeten de resterende tijd veraangenamen want hier op de terminal valt verder weinig te beleven. Vandaag is de dag van het zitvlees! We hebben goed tien vlieguren in het verschiet om de resterende 9000 kilometer te overbruggen. Misschien deels met de ogen dicht, dan vliegt de tijd…

Op onze finale dag nemen we de ferry naar downtown San Francisco. De bikes gaan mee aan boord. Eenmaal in San Francisco maken we een flinke tocht langs de baai richting de Golden Gate Bridge. Na flink wat heuvel op bereiken we de brug die zich vandaag topless aan ons toont op deze koude en mistige ochtend. Onder een van de brug hoofden passeren we de brug. Aan de zeezijde fietsen we verder richting de grote parken. En fietsen is hier topsport. Veel hellingen zijn nagenoeg onneembaar, zelfs voor Birdybear met 18 versnellingen. Regelmatig moeten we een klein traject te voet afleggen. Als we vanuit het park weer richting downtown biken breekt de zon plotseling door en kan de sweater uit. Met het zweet op de rug alleen in polo is het toch opeens weer koud. Des te meer we stadinwaarts geraken des te beter de weersomstandigheden worden. In onze rugzak zit een karton met daarop de tekst: Bikes 4sale. USD 30,- each, 2 for USD 50,- ! We hebben de bikes aan het begin van onze vakantie in de Walmart aangeschaft en moeten er nu vanaf. We maken een stop bij een van de Pawn shops en bieden onze bikes te koop aan. Na een enorme berg administratie nemen we USD 40,- dollar in ontvangst en daar zijn we best tevreden mee. Op deze wijze hadden we overal op onze vakantie voor een paar tientjes ongelimiteerd de beschikking over bikes, ook op hele afgelegen plaatsen, ver van de bewoonde wereld. Het is vanaf de Pawn shop nog een dik kwartier te voet naar de ferry en we hebben nog voldoende tijd voor de afvaart. Bij een gespecialiseerde pizzeria zijn er voor Ingeborg diverse glutenvrije varianten beschikbaar dus schuiven we met genoegen aan. Als we eenmaal San Francisco per ferry verlaten zien we de skyline langzaam maar zeker vervagen. Symbolischer kan het haast niet. Eenmaal op de campground retour maken we nog een rit naar een wasbox in de omgeving. We tanken nog wat brandstof zodat bij terugkomst de tank op het juiste nivo zal staan. De avond gaat op aan het noodzakelijke inpak en schoonmaakwerk. Al onze restanten gaan naar onze overburen die nog in het beginstadium van hun trip verkeren. Zo hoeft er niets onnodig de container in. De overburen zijn blij met de nieuwe voorraden bier, frisdrank, water, huishoudbenodigheden etc.  Door de koelere dagen aan de kust en in San Francisco hebben we minder genuttigd dan voorzien en zo kregen we te maken met een bescheiden overschot. Niet altijd verloopt alles volgens planning. Wat wel volgens planning moet verlopen is de ochtend van morgen. Ons vertrek hier is voorzien kort na half acht. Rond negen uur gaan we de camper afleveren en als dat een beetje vlotjes verloopt reizen we tegen tien uur richting vliegveld. Een rit van ruim een half uur. Voor de vlucht die rondom twee uur zal vertrekken moeten we tegen de klok van elf uur inchecken. Dan begint het grote wachten op de airport, wat Birdybear betreft een van de weinige ongemakken die hoort bij het reizen per vliegtuig. We hebben ook voor de retourvlucht de extra comfortabele lange benen plaatsen geboekt. Hopelijk helpen die ons comfortabel door de nacht richting Amsterdam. Zondagochtend komt er dan helaas een eind aan dit fantastische Birdybear avontuur. We hebben dan rondgekeken in Californie, Nevada, Utah, Colorado, beetje New Mexico, en Arizona. Circa 5100 miles door vaak afgelegen, wonderschone, indrukwekkende, bloedhete, hooggelegen, stoffige, bergen, hoogvlaktes, canyons, woestijnen, meren, rivieren, bossen, steden, dorpen en gehuchten. En niet te vergeten langs de kust van de Pacific weer terug naar San Francisco, daar waar ons avontuur 30 dagen geleden begon, gerekend naar ons vertrek van morgen. De 31 dagen die we onderweg zijn geweest hebben we vastgelegd in dit blog en in een dikke anderhalfduizend foto’s. We hebben het sterke vermoeden dat we binnenkort opnieuw reiskriebels krijgen als we alle indrukken de revue laten passeren. Zo verging het Birdybear immers ook afgelopen november na een avondje met de Canada foto’s. Na de fotoavond direct de volgende dag op internet dit avontuur geboekt. Waar een volgend Birdybear avontuur ons zal brengen daarvan hebben we nu nog geen idee. Onze tweede camperavontuur is wederom goed bevallen en deze manier van reizen past prima bij ons. Wie weet krijgt dit opnieuw een vervolg. In dat geval zullen we ons melden met een volgend blog. Onze laatste woorden “Best Of The West” volgen zeker nog evenals wat foto materiaal. Blijf ons volgen: Birdybear is nog niet klaar…

Onze voorlaatste dag in San Francisco gebruiken we voor een tour naar Napa Valley, de wijnregio boven San Francisco. We hebben immers nog maar weinig miles op de teller staan dus een tourtje past prima :)! Er ligt weer een leuke dag in het verschiet met een bezoek aan het Petrified Forrest bij Calistoga. Birdybear aanschouwt hier de grootste sequoia bomen van zo’n 2000 jaar oud die ten onder zijn gegaan bij een uitbarsting van de vulkaan. Die uitbarsting was overigens 3.400.000 jaar terug. Door onder andere de asregens zijn de resten van deze woudreuzen versteend geraakt. Best wel bizar om te zien dat zulke oude bomen nu nog te bezichtigen zijn. Van het ene wonder naar het volgende mirakel. De Old Faitful Geyser. Om de veertig minuten een showtje, zonder dat de mens  of de techniek daarbij assisteert. Eerst een beetje stoom, vervolgens steeds wat meer borrelend water, wat meer stoom, kleine geiser, nog meer borrelend en kokend water en dan langzaam maar zeker richting apotheose. De enorme fontein spuitend en kokend water alsof het een waterorgel is. Toch nog vuurwerk met eigen mistmachine.  Aansluitend toeren we door de vele wijngaarden in dit mooie en vooral groene gebied. We zien de grote namen die hier rijpen in een klimaat dat hier veel aangenamer is dan de koelte in en rondom San Francisco. Als we het wijngebied van Napa Valley verlaten stuiten we plotseling op de enorme racetrack van Sanoma. Het bezoek begint hilarisch. Eenmaal door de gate komen we terecht bij de paddock. We rijden Samantha, zeg maar Sam, tegen het lijf en vragen waar we het beste kunnen parkeren. Eerst antwoord ze dat daar iemand anders over gaat en stelt ze de vraag of ik mijn car niet bij heb. M’n racecar is wat ze bedoelt. Ze denkt dus dat we coureurs zijn en hier arriveren met camper en racewagens, zoals iedereen om ons heen. Na enige conversatie is het misverstand opgehelderd en geeft ze ons ruimte om te parkeren. We kijken wat rond tussen alle racecars, bezoeken de grandstand, de mega hoge tribune, en aanschouwen het gescheur over de grote baan met z’n vele bochten en hoogteverschillen. En als we hadden gewild hadden we met de camper zo de baan opgereden. Alles staat hier tijdens de trainingen gewoon open zonder enige vorm van controle. Uiteindelijk besluiten we via de juiste weg het racepark te verlaten en rijden terug richting San Francisco. Gezien het opmerkelijk heldere en zonnige weer passeren we de campground en rijden door naar de noordelijke heuvels bij de Golden Gate Bridge. We schieten veel foto’s van de brug en worden niet gehinderd door de aanwezeigheid van mist. Een lucky shot want zo hebben we het nog niet eerder meegemaakt. Als we vanuit de heuvelen weer afdalen blijkt het parkeerterrein beneden bij de brug vrijwel verlaten en dient zich nog een toetje aan. We halen de bikes van de drager en biken the bridge heen en terug. Het stormt als we de brug heen en weer per fiets bedwingen maar het avontuur is er niet minder om. Met een grote smile hangen we de bikes weer achterop de camper. Birdybear heeft de bridge gebiked en dat geeft een tof gevoel. Kort nadien zijn we terug op de campground of liever gezegd het camper parkeerterrein. Hier geen kampvuur tonnen en picknicktafels maar juist genoeg ruimte om de zijdeur van de camper te openen. Zij aan zij staan alle uitverkorenen die zo dicht bij downtown een plekje hebben weten te bemachtigen. Niet zeuren dus en acepteren dat het kwalitatief iets beperkter is. De ondergrond is recht dus we slapen mooi horizontaal en de jus ligt lekker midden in de pan. En dat was op veel mooiere plekken wel eens heel anders. Soms rolden we links het bed uit en dan weer eens rechts. Zelfs rondreizen met een luxe camper blijft af en toe behelpen. Maar het is het allemaal weer meer dan waard geweest en onze rugzakken zijn weer barstensvol gevuld met veel bijzondere indrukken. Nog one full day to go voordat we inpakken en aan onze laatste nacht in de USA beginnen, althans voor deze reis. Onze miles hebben weer geleerd dat het hier echt groot, groter, grootst is en dus valt er nog heel veel te ontdekken. Maar dat bewaart Birdybear voor een volgend keer. See you tomorrow…