Een goede voorbereiding is het halve werk. Links op het bureau ligt de Rand McNally. Op het scherm staat Google Earth open. Met behulp van de linaal functie klikken we honderden keren op de kaart. Het gaat het eerste probeersel worden voor de globale route.
Vanuit San Francisco in noordwestelijke richting. Globaal zo’n 200 kilometer noordelijker gaat de lijn op de kaart oostwaarts. Van Californie, via Nevada, Utah, het zuiden van Wyoming naar Colorado. Hemelsbreed 1600 kilometer verder een klein stukje zuidwaarts, zo’n 200 kilometer. Vervolgens een “heen en weertje” west – oost, dwars door Colorado. Vet 800 kilometers erbij. Doorzakken richting zuid naar het midden van New Mexico brengt aanvullend 4 to 5 honderd kilometer op de teller. Vanuit New Mexico naar het hart van Arizono is een pal westwaartse route. De rechte streep op de kaart zegt 500 kilometer. Praktisch gezien zeker een factor 1.5! Noordelijk omhoog richting Grand Canyon vraagt zo’n 150 kilometer draaien aan het stuurwiel. Daarna een royale cirkelvormige ronde tegen de klok in door de binnenlanden van Arizona en Utah om uiteindelijk bij Las Vegas te arriveren. Een goede gok: 1500 kilometer. Vanuit de woestijn naar de kust is zuidwestelijk. Uiteraard niet linea recta dus zeker een kleine 1000. Tot slot: Mexicaanse grens retour naar San Francisco langs de boorden van die hele grote oceaan. Hemelsbreed 800. Via de bochtige kustroute waarschijnlijk 1500.
De Google Earth ronde noteert een dikke 7000 kilometer. In de wetenschap dat deze heel grof is getekend, de nodige highlights nog niet zijn meegenomen, en we 28 nachten beschikken over de camper is de conclusie dat we dit eerste probeersel afserveren. De volgende poging moet beslist compacter want de praktijk leert ons dat de basisroute altijd langer zal worden. We geven graag toe aan impulsen onderweg en het zou niet goed zijn als ons schema dat niet toe laat. En ach, zo blijft er ook weer wat over voor ooit.
